Es ma vida... (partida 2)

Cossí èra aprèp ?

Ben, aprèp, la filha a degut se petaçar. Prene contractes sus contractes d'enfants d'aculhir per conflar lo porta-moneda, mas sufís pas malurosament. Subretot pas per lo moral. Doncas tròba te soleta a l'ostal e comença de sonar los collègas per pas demorar encara mai soleta ! E vaquí que preni la costuma ! Cada ser de mond a l'ostal, a un ponch ont los pèques demandan " qual que ven aqueste ser ? ". ^^... Non mas òc ! Va pas plan non ?

N'ai pro, pro de ma vida de maire a l'ostal a gardar los pichons dels autres. Vòli mai, vòli autra causa. Vòli cambiar de mestièr, o puslèu de me professionalisar amb un diplòma mai pichon que siá. Mas ai pas lo coratge, ai paur.

Puèi, i aguèt aqueste jorn, ont ai perdut una partida de ieu, un amic, un fraire, mon Ju... E es colhon mas aprèp aquò aguèri un còp de pè al cuol (segura qu'es lo Ju!). Dobrissi una revista ont tombi " per asard " (mas i a pas d'asard) sus una publicitat per preparar un CAP pichòta enfància. Te passi los detalhs... Vaquí es partit, me tròbi en formacion per de meses (e sens o saupre, es sonque la debuta...), e CAPITI !!

Encara per asard (mas noooon), una amiga me ditz " vas portar ton C.V. A l'Ametlièr, son a emplegar per la dintrada ". " Ieu ? En Calandretas ? Mas, sabi pas parlar occitan ieu ? ". Puèi m'agradava fòrça d'ausir d'enfants parlar occitan, e coma m'agrada de tener d'escomessa, ben me soi dicha "perqué pas?". Me vaquí partida per l'entrevista amb un parent associatiu e la regenta. Purèa, al mens quinze personnas dabant ieu "capitirai pas jamais d'aver aqueste pòst". E fins finala aprèp una autra entrevista soi ieu! La flor sus lo pastís! Eee non, la cerièra sul pastisson! 
Bon es pas tot mas ara me cal charar coma los babòs. E ben ma paureta, te cal prene ton diccionari sul burèu e escotar cossí foncciona la lenga (tu qu'es nula en lenga, aquò va donar). Adòòòri ! Cada matin me levi pel primièr còp de ma vida per anar jogar, eeee trabalhar a l'escòla! E coma cada causa a una fin, ben te cal trobar de que vas far ara. Segur, vòli contunhar dins la lenga, perque sentissi que soi ieu, sentissi qu'ai de falicitat per aquela e sabi pas perqué. Sentissi que son mas rasigas, qu'ai cercat dempuèi ma naissença, alara qu'èri quasi una caraca a bolegar de vila en vila amb ma maire, ma sòrre e mon fraire. Sentissi qu'es dins mas tripas. Puèi mon nom es pas un asard "Faure", quand aprenguèri çò que voliá dire (ieu que sus capuda quand vòli quicòm e que galèri a cada còp) me soi dich "los aujòls son dins tas venas, es pas per res se la lenga la sentisses coma Ta lenga". "La lenga es Ma lenga", solid. Aital, quand lo telefonet sonèt, per me demandar de venir en formacion de formator en òc, trentalhèri per lo nivèl d'estudis qu'aviái pas, mas aprèp tot, aviái pas pus res a perdre. Alara me soi escampada. Pendent aquel periòde, visquèri fòrça dificultats de santat, ai macat de crevar pasmens! Mas coma las marridas èrbas resistissi! Aquò tanben es un signe que deviái èsser aquí "Resisténcia". Puèi mon con de formator me diguèt " mas Sandra perqué contunhas pas per èsser regenta?" "Mas vas pas plan non? as fumat la barba a papà o qué?". Puèi la tanèca de Valèria que cambia de vejaire coma de cauças, li prenguèt l'idèa d'anar a la fac per far parièr, e m'embarquèt amb ela! Es bauja, ai la peta i capitarai pas jamai de dintrar a la fac... Pffff quina conariá ai fach ! Soi aquí ara e ma fau CAGAAAAAR, mas me regali, engolissi de causas, apreni fòrça, e rescontri de mond interressants, me noirissi de cultara del país. 
Vaquí un dels costats de ma vida, una de mas passions... 

                       Aimi ma lenga, aimi mon país qu'es Occitània ❤❤❤