Lo grand jorn!

Vaquí i sèm !

Es lo grand jorn, lo jorn de totas las permissions e l'enebicion dels enebits, lo jorn de la fin d'un periòd e la debuta d'un autre, lo jorn ont anam far petar lo fuòc, far petar la fèsta, lo jorn ont nos anam vuejar de totes nòstres malastres, e nos emplenar la nòstra pança, lo jorn ont pas pus res nos ven tafurar, nos atenh... Es lo grand jorn !

Nos sèm totes balhats rendètz vos sus la plaça, ont un còp èra, i aguèt un malastre... una annada de 1209... La simbolic i es fòrta...

Vaquí qu'ausissèm de cris d'enfants, de bufas de grai e de naut-bòi, de « bam » e de « bim » de tambores, de rires de mond e de cants a mantunas voses. Per aquí de rainals se tustan amb un sabatièr, per ailà de formigas se carpinhan amb de solelhs, per aval de porcelons se fan de potons amb un lop, e d'un autre costat lo drac que jòga amb blanca nèu, e Aliça e lo conhil que menan un tropèl de musicians... Totas la colors beluguejan dins lo cèl blau jos lo solelh flambejant.

                                        " Carnaval es arribat ! "

Lèu, nos cal partir, lo lop gigant nos espèra sus la passejada, gaitat per la dòna de còr tant grand coma el. Lo nos cal jutjar, perque nos emmerdèt long de l'annada, nos faguèt patir, faguèt de malurs e de guèrras, de pollucion, de malautiàs e ne passi. BIIIM, BOOOM, Aaaa quin plaser, quin bonur, los uèlhs dels mainatges escandilhan, los sorrires sus las caras sufisson per comprene tota la jòia que floteja dins l'aire. Lo temps s'arresta. Avèm recuperat lo lop e la dòna de còr, i anam, cap al lenhièr, mas abans, lo cal jutjar sus la plaça publica, la del quatorze de juilhet, dabans un fum de mond, la plaça es negre. Aquò formigueja.

E vaquí que los dròlles son a escupir tot çò que li repròchan :

« Marriiiit, pudisseees, afròòòòs, vai te'n, te volèm pas pus veire !»

I sèm. Es ora. D'anar al lenhièr. Lo polit lop va cremar, jos l'uèlh agusat de la dòna de còr e dels joves...

                                  "Adieu paure, adieu paure Carnaval..."