Cossí èra abans?
Ma vida? Perqué soi aquí ara?
Segur que soi pas arribada aquí a la fac per l'operacion del sant esperit! Qué que... Benlèu que òc. I a pas d'asard dins la vida, se las causas se produson o se rescontram de mond es pas per asard cresi.
Alara? Perqué? De qu'es que m'a fotuda aquí amb de calucs, babòs, que parlan una lenga mòrta o quasi? De qu'es que m'a fotuda aquí a trabalhar coma una bauja, del matin fins al ser, sens aver una minuta per ieu, a córrer del matin fins al ser amb de mond que pudisson dins lo tren, a ensatjar de pas mancar cada matin e cada ser aquel puta de tren...
Enfin, abans, èra una vida planplaneta, una vida que totes o quasi espèra. Maridada, dos enfants, una garçon, una filha, la causida del rei pareis, un ostal construcha de nòstras mans, un mestièr plan tranquil d'ajuda mairala, un òme pompièr, cosinièr, que fa lo recapte, polit coma un astre. Aviái emai lo gos! Una familha quasi perfiècha!
Lo matin, lèva te per menar los enfants a l'escòla a pès, fai de pastissons per la venta del dimars a la fin dels corses, ajuda las regentas per menar lo tropèl en passejada, crompa lo present de fin d'annada de las regentas puièque sès representanta dels parents d'escolans... hhhhaaaaa la maire perfiècha, amb un polit sorrire, que mostra que tot va plan...
Mas un jorn, lo "diable" arribèt! Lo diable sabi pas encara qual es exactament, mas ai una idèa...
Descobriguèt la batucada, es coma Obelix, soi tombada dedins! Una repeticion per setmana, un estagi una dimenjada cada un mes e mièg, puèi las representacions de carnaval a l'estiu. Val tant dire que lo tipe èra pas brica content. A pecaire, es tot sol a l'ostal, e doncas li cal trobar una esptla per se confisar, e segur l'espatla èra pas Santa Teresa... Brèu, lo temps es passat, los jorns se son desgalhats, e vaquí que la Tatà se trapa a la carrièra amb sos peques!
Vos passi de detalhs, perque calriá un roman en uèch tòmes.
Mas alara, cossí es ara?...
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire