Las desvacanças

Vaquí, las vacanças son acabadas.
O puslèu las desvacanças se pòdi dire...
Foguèri conteeeeenta dimars a miègjorn e quinze minutas, quand "Mister" A. nos a dich "bonas vacaaaaanças". 
Mas durèt pas longtemps, perque, ja, primièra corsa tre qu' arribèri a la gara, qu'aviái pas la bilheta de tren, e que demorèt sièis minutas abans qu'arribèsse (çò qu'èra annonciat sul desplegant). 
Lèu cor! Per pas càmbiar. Urosament que las filhas m'avián pres la valisa.
Bilheta presa, arribi davant l' escalièr coma una caborda, dos tipes son aquí amb de casquetas, que me barran lo passatge per montar. Los agachi amb d'uèlhs ecarquilhats e un grand sorire (coma una piòta òc!), e lor disi :
« Òc, de que i a ? De que volètz ? ».

Los tipes rison coma se èri blonda, e me respondon a bèlas dents:

« E ben, vòstre títol de transpòrt ! ».

Quina vergonha ! Èran los contrarotlaires... ^_^'

Fin finala èri blonda.

Brèu ! Soi ieu.
Arribèri sul cai:
"Lo T.E.R en direccion de Narbona es annociat amb vintas minutas de retard!".
Genial, ai corregut per res.
Bon lo viatge passèt, amb tot çò que se pòt passar dins lo tren amb sos viatjaires tant estranhes los unes que los autres.
Arribi en cò mieu, m'espatarri sul sofà, amb mon plaid, e vòli PAS PUS REN AUSIR NI VEIRE DE L'OCCITAN, fins al mens aqueste ser!

Dormissi. dormissi. dormissi. dormissi. dormissi...

Parla! Vira que vira, que pòdi pas trapar lo sòm, ven pas. Pffff, i a pas pus qu'a trabalhar. Mas nooooon, qu'aviái doblidat que me caliá m'ocupar de la paperassa qu'aviái per la CAF, POPÒL, l'assistenta sociala, los rendetz-vos dels enfants en cò del metge, dels especialistes, de mandar de documents justificatius e de montar de dorsièrs, e ne passi.

Bon, s'i cal metre.

Sona totas las còlas que la magèr part son en vacanças VERTADIÈRAS ELES, perque respondon pas al telefonet.

Fa tot çò que cal far, a drecha a esquèra, dimècres, dijòus, divendrès...

Aqueste jorn, aviái un rendètz-vos en cò de l'assistenta sociala de la fac, e ben sabes pas qué? I posquèri pas anar perque la carta blava foguèt blocada perque pana sèca! Doncas pas de moneda pas de bilheta, e segur, pas de gasolina dins la veitura, e pas degun per m'i poder menar al darrièr moment.Òsca Sandra! L'emmascada, coma o ditz Melmel.

Disabte, dimenge, la familha de Tolosa que debarca, purèa, lo rambal.

Diluns, dimars, BLACK OUT! Soi cançada ne pòdi pas pus de ma vida de tracassat! 

DIMÈCRES, DINTRAAAADA! Sabi pas se me cal èsser degotada o contenta de tornar prene lors corses! Enfin, al mens ai pas temps de pensar a qué que siá! 

Mas es lo retorn del Jedai!