La tanèca

Cada matin, que devriái dire puslèu ja cada ser, es aquí a m'esperar.

Espera que li balhèsse benlèu quicòm dins sa garganta, que l'emplenèsse de tot mon saber, o de çò que devriái saupre.

Li agrada que l'emplene. Mai l'empleni, mai li fa plaser.

Perqué ? Per me far cagar la jornada tota, tre l'alba.

Corredor, escalièrs, tren, tram, carrièra, fac, e quitament en classa alara que li demandi pas res solament: « mai cargada que sès, que te regala de me far cagar ».

Pensi qu'es nascuda per m'empachar de passar una vida vidanta tranquileta, coma los autres. Mas non ! Pas a ieu en tot cas.

Dins los escalièrs, me far tombar coma una tanèca, se met en travèrs de mon camin, me mescli los pès per m'anar empalar en bas de la pòrta. Commença plan la jornada !

Pel carrièra fa parièr, tròba de se metre dins de traucasses e BIM m'empali !

Dins lo tren, se petassa totjorn per èsser al mitan, quand de mond passan, e coma per azard, tomba a aquel moment, e s'escampa de tot son long dins lo passatge ^^ …

Per lo tram es quasi parièr, m'empacha de dintrar, perque a decidit qu'èra pas aquel tram que me caliá prene, se que non, buta lo mond, marcha sus lors pès e lor balha de còps dins los genolhs, e los meus tanben al passatge.

En classa, malurós ! Sabi pas perqué, al moment ont pas degun parla, ont es un silenci catedrala, »BRRLAAM » E vaquí que me fa encara remarcada, quina vergonha.

Se pòt pas empachar de me far cagar la jornada tota, fins al ser.

Emai, me pòdi pas brica me'n deseparar se que non seriái plan emmerdada sens ela. Fins finala es puslèu, una amiga, mas son coma aquò los amics, son los qu'as lo mai de besonh que te fan cagar !

« Mai cargada que sès, que te regala de me far cagar », e ieu me regali de l'emplenar, ma tanèca de polida valisa tant aimada !