La BOnassa (per demorar cortesa!)

Alara, aquela empega !

Te la conti...

Arribi sul quai de la gara, que per un còp soi plan a l'ora (enfin aurèm polgut avèr lo tren de cinc oras vinte mas non, prenguèrem lo de cinc oras cinquanta), crompèri ma tilheta, corrèri pas brica, èri tota tranquileta. Amb las filhas esperàvem lo tren, qu'aviam plan reparat l'endrech ont s'arrestariá e ont la pòrta se devriá dobrir davant nos, per pas èsser quichadas per lo mond, e subretot, per aver de plaças assetadas per quatre, per poder mièlh trabalhar amb los ordenadors (pietat mon Dieu fasètz qu'aurèm de plaças per trabalhar!).

E vaquí que lo tren arriba, e que s'arresta QUASI davant nosautres, e que sèm QUASI las primièras per montar. Doncas esperàvem per montar, e aquí sonque davant ieu, pegada contra mon espatla, amb son poooolit parapuèja, son poooolit mantèl colorat, sos pooooolits pels blonds plan penchenats, plan regdes, i aviá la BOnassa (per demorar cortesa!).

Daissa passar un persona, doas personas, tres personas, quatre personas e encara e encara e aquó contunha encara e encara coma o diriá Francis...

«  Non mas va far passar tota la gara coma aquó ? » me poguèri pas empachar de dire...

«  Se calameeeejam, tot lo mond va montaaaaaar » me respond d'un ton coma se parlava a una debila, que mancavi de li metre un carpan !

« QUÉÉÉÉ ???? » racavèri.

Lo DRAC se desrevelha... Mas ma paure, vas comprene ta dolor...

« Non mas, se cal destendre èèè, es sièis oras èèè, es la fin de la jornada èèè, es acabada èèè » me respondiguèt encara mai amb un ton mai que mai debil.

« AAAAA NON, es pas acabada per ieu, se vei que coneisses pas la Maria-Joana, per ieu es sonque la debuta de la jornada, comença ara... Alara bolega ton bol, d'aquí sulpic abans que t'empegue lo carpan que t'espera dempuèi la primièra marcha del tren... Bona serada ».

BBBOnassa !