La BOnassa (per demorar cortesa!)

Alara, aquela empega !

Te la conti...

Arribi sul quai de la gara, que per un còp soi plan a l'ora (enfin aurèm polgut avèr lo tren de cinc oras vinte mas non, prenguèrem lo de cinc oras cinquanta), crompèri ma tilheta, corrèri pas brica, èri tota tranquileta. Amb las filhas esperàvem lo tren, qu'aviam plan reparat l'endrech ont s'arrestariá e ont la pòrta se devriá dobrir davant nos, per pas èsser quichadas per lo mond, e subretot, per aver de plaças assetadas per quatre, per poder mièlh trabalhar amb los ordenadors (pietat mon Dieu fasètz qu'aurèm de plaças per trabalhar!).

E vaquí que lo tren arriba, e que s'arresta QUASI davant nosautres, e que sèm QUASI las primièras per montar. Doncas esperàvem per montar, e aquí sonque davant ieu, pegada contra mon espatla, amb son poooolit parapuèja, son poooolit mantèl colorat, sos pooooolits pels blonds plan penchenats, plan regdes, i aviá la BOnassa (per demorar cortesa!).

Daissa passar un persona, doas personas, tres personas, quatre personas e encara e encara e aquó contunha encara e encara coma o diriá Francis...

«  Non mas va far passar tota la gara coma aquó ? » me poguèri pas empachar de dire...

«  Se calameeeejam, tot lo mond va montaaaaaar » me respond d'un ton coma se parlava a una debila, que mancavi de li metre un carpan !

« QUÉÉÉÉ ???? » racavèri.

Lo DRAC se desrevelha... Mas ma paure, vas comprene ta dolor...

« Non mas, se cal destendre èèè, es sièis oras èèè, es la fin de la jornada èèè, es acabada èèè » me respondiguèt encara mai amb un ton mai que mai debil.

« AAAAA NON, es pas acabada per ieu, se vei que coneisses pas la Maria-Joana, per ieu es sonque la debuta de la jornada, comença ara... Alara bolega ton bol, d'aquí sulpic abans que t'empegue lo carpan que t'espera dempuèi la primièra marcha del tren... Bona serada ».

BBBOnassa !

La tanèca

Cada matin, que devriái dire puslèu ja cada ser, es aquí a m'esperar.

Espera que li balhèsse benlèu quicòm dins sa garganta, que l'emplenèsse de tot mon saber, o de çò que devriái saupre.

Li agrada que l'emplene. Mai l'empleni, mai li fa plaser.

Perqué ? Per me far cagar la jornada tota, tre l'alba.

Corredor, escalièrs, tren, tram, carrièra, fac, e quitament en classa alara que li demandi pas res solament: « mai cargada que sès, que te regala de me far cagar ».

Pensi qu'es nascuda per m'empachar de passar una vida vidanta tranquileta, coma los autres. Mas non ! Pas a ieu en tot cas.

Dins los escalièrs, me far tombar coma una tanèca, se met en travèrs de mon camin, me mescli los pès per m'anar empalar en bas de la pòrta. Commença plan la jornada !

Pel carrièra fa parièr, tròba de se metre dins de traucasses e BIM m'empali !

Dins lo tren, se petassa totjorn per èsser al mitan, quand de mond passan, e coma per azard, tomba a aquel moment, e s'escampa de tot son long dins lo passatge ^^ …

Per lo tram es quasi parièr, m'empacha de dintrar, perque a decidit qu'èra pas aquel tram que me caliá prene, se que non, buta lo mond, marcha sus lors pès e lor balha de còps dins los genolhs, e los meus tanben al passatge.

En classa, malurós ! Sabi pas perqué, al moment ont pas degun parla, ont es un silenci catedrala, »BRRLAAM » E vaquí que me fa encara remarcada, quina vergonha.

Se pòt pas empachar de me far cagar la jornada tota, fins al ser.

Emai, me pòdi pas brica me'n deseparar se que non seriái plan emmerdada sens ela. Fins finala es puslèu, una amiga, mas son coma aquò los amics, son los qu'as lo mai de besonh que te fan cagar !

« Mai cargada que sès, que te regala de me far cagar », e ieu me regali de l'emplenar, ma tanèca de polida valisa tant aimada !

Las desvacanças

Vaquí, las vacanças son acabadas.
O puslèu las desvacanças se pòdi dire...
Foguèri conteeeeenta dimars a miègjorn e quinze minutas, quand "Mister" A. nos a dich "bonas vacaaaaanças". 
Mas durèt pas longtemps, perque, ja, primièra corsa tre qu' arribèri a la gara, qu'aviái pas la bilheta de tren, e que demorèt sièis minutas abans qu'arribèsse (çò qu'èra annonciat sul desplegant). 
Lèu cor! Per pas càmbiar. Urosament que las filhas m'avián pres la valisa.
Bilheta presa, arribi davant l' escalièr coma una caborda, dos tipes son aquí amb de casquetas, que me barran lo passatge per montar. Los agachi amb d'uèlhs ecarquilhats e un grand sorire (coma una piòta òc!), e lor disi :
« Òc, de que i a ? De que volètz ? ».

Los tipes rison coma se èri blonda, e me respondon a bèlas dents:

« E ben, vòstre títol de transpòrt ! ».

Quina vergonha ! Èran los contrarotlaires... ^_^'

Fin finala èri blonda.

Brèu ! Soi ieu.
Arribèri sul cai:
"Lo T.E.R en direccion de Narbona es annociat amb vintas minutas de retard!".
Genial, ai corregut per res.
Bon lo viatge passèt, amb tot çò que se pòt passar dins lo tren amb sos viatjaires tant estranhes los unes que los autres.
Arribi en cò mieu, m'espatarri sul sofà, amb mon plaid, e vòli PAS PUS REN AUSIR NI VEIRE DE L'OCCITAN, fins al mens aqueste ser!

Dormissi. dormissi. dormissi. dormissi. dormissi...

Parla! Vira que vira, que pòdi pas trapar lo sòm, ven pas. Pffff, i a pas pus qu'a trabalhar. Mas nooooon, qu'aviái doblidat que me caliá m'ocupar de la paperassa qu'aviái per la CAF, POPÒL, l'assistenta sociala, los rendetz-vos dels enfants en cò del metge, dels especialistes, de mandar de documents justificatius e de montar de dorsièrs, e ne passi.

Bon, s'i cal metre.

Sona totas las còlas que la magèr part son en vacanças VERTADIÈRAS ELES, perque respondon pas al telefonet.

Fa tot çò que cal far, a drecha a esquèra, dimècres, dijòus, divendrès...

Aqueste jorn, aviái un rendètz-vos en cò de l'assistenta sociala de la fac, e ben sabes pas qué? I posquèri pas anar perque la carta blava foguèt blocada perque pana sèca! Doncas pas de moneda pas de bilheta, e segur, pas de gasolina dins la veitura, e pas degun per m'i poder menar al darrièr moment.Òsca Sandra! L'emmascada, coma o ditz Melmel.

Disabte, dimenge, la familha de Tolosa que debarca, purèa, lo rambal.

Diluns, dimars, BLACK OUT! Soi cançada ne pòdi pas pus de ma vida de tracassat! 

DIMÈCRES, DINTRAAAADA! Sabi pas se me cal èsser degotada o contenta de tornar prene lors corses! Enfin, al mens ai pas temps de pensar a qué que siá! 

Mas es lo retorn del Jedai!